Empiricism – Deneycilik

Deneycilik, bilginin sadece duyusal deneyimden geldiğini belirten felsefi yaklaşımdır. Deneycilik, fikirlerin şekillenmesinde tecrübe ve kanıtın rolünü vurgular.

Deneycilik, bilimsel felsefenin kanıt ve özellikle deneylerde yapılan keşiflerin önemini belirtir. Deneycilik, bilimsel metodun temel parçasıdır ki tüm hipotezlerin ve teorilerin doğal dünyanın gözlemlenmesiyle test edilmesi gerektiğini savunur.

Empiricism adını M.S. 160 – 210 yılları arasında yaşayan Sextus Empiricus’tan alır. Daha sonra birçok felsefeciye ilham kaynağı olmuştur. Al Farabi, İbn-i Sina gibi İslami filozofların yanında Rönans İtalya’sında Niccolò Machiavelli ve Francesco Guicciardini, 18. yüzyıl İngiltere’sinde John Locke, George Berkeley ve David Hume’a kadar çok geniş bir coğrafya ve tarihte etkisini sürdürmüştür.

« Back to Glossary Index